Blue Mountains and more!

Jawel, daar ben ik weer!

Het laatste half uurtje van mijn stage invullen met het schrijven van een waarbenjij.nu verslag. Lijkt me een prima invulling.

Afgelopen weekend was een heerlijk weekend! Bastiaan, Manoe en ik zijn bij de Blue Mountains geweest. Twee uur reizen met de trein richting het westen en je komt aan bij het station Katoomba. Dat plaatsje ligt aan de Blue Mountains en vanaf daar was het dan ook nog maar een half uurtje lopen naar het overweldigende nationale park. Blue Mountains dankt zijn naam aan de blauwe gloed die ontstaat, doordat de zonnenstralen breken op de oliedruppeltjes die de eucalyptusbomen afscheiden (Bron: Sydney stedengids. Van Dick en Marion gekregen :D). Deze omschrijving van de Blue Mountains klopt ook echt. Er hangt een blauwe gloed over de vallei, wat het mysterieus en erg mooi maakt! Na onze treinreis kwamen Manoe en ik aan in Katoomba. Bastiaan had zich verslapen dus die nam de trein een uur later. Manoe en ik moesten ons dus vermaken in het kleine en vooral koude stadje. Ik had, in al mijn enthousiasme, nog een kortje broek in mijn tas gedaan, maar dat was zeker niet nodig! Het was behoorlijk koud met alleen een vest aan. Tijdens onze tocht door Katoomba, wat je binnen een half uur hebt gezien, zijn we bij de supermarkt nog wat eten gaan kopen. Met een dag vol wandelen voor de boeg kun je nooit genoeg eten bij hebben. En jaaa wat heb ik er gekocht…mijn eerste zak chips!! Heerlijke chippito’s! Het was natuurlijk de goedkoopste zak die ik kon vinden, maar hij smaakte heerlijk! Uiteindelijk was Bastiaan ook gearriveerd en met zijn drieen zijn we richting de Blue Mountains gelopen, op zoek naar de topattractie ‘Three Sisters’. Dit zijn drie rotspunten (922, 918 en 906m boven zeeniveau) die uitsteken boven de enorme massa aan bomen. De ‘Three Sisters’ waren niet moeilijk om te vinden, het was erg goed aangegeven en aan het eind van de weg liep je direct op een plateau waar je prachtig uitzicht had over de vallei en de drie rotsen. Het was erg mooi! Samen met een hoop aziaten probeerden wij ook een mooi plaatje met ons fototoestel te maken. Vanuit de ‘Three Sisters’ was er de mogelijkheid om via de Giant Stairways 861 treden af te dalen naar de vallei. Maar voordat we naar beneden gingen, liepen we eerst een ander pad op. En daar in de bosjes zagen we voor het eerst de Prieelvogel!! Het zegt je nu waarschijnlijk niet zoveel (behalve de mensen die de dvd Earth hebben gezien). Maar het is een vogel die vooral bekend staat om zijn bijzondere nest. Hij maakt twee soort van muurtjes van takjes waar je als vogel doorheen kan wandelen. En rondom het nest verzameld hij allerlei attributen in de kleur blauw. Het maakt niet uit wat, zolang het maar fel blauw is. Dit kunnen wasknijpers zijn, flessendopjes, stickers, bloemen etc. Het was dan ook een heel bijzonder gezicht om dit nest te zien. Ik voeg natuurlijk een foto bij, zodat mijn uitleg wat beter te begrijpen valt. Na onze ontmoeting met de Prieelvogel hebben we ons gereedgemaakt voor de Giant Stairways. Deze trappen gaven ons prachtige uitzichten op de Blue Mountains. Hoewel trapaf lopen normaal niet zo vermoeiend is, begonnen onze benen op een gegeven moment toch te trillen. Maar niets houdt ons tegen! Eenmaal beneden bevonden we ons in de jungle van de Blue Mountains. Daar leidde de aangelegde Federal Pass ons door het regenwoud. Het scheelt dat deze Pass ons een kant opleidde, zodat we geen mogelijkheid hadden om te verdwalen. We hebben heerlijk over deze Pass gewandeld. Tijdens het wandelen hoopten we een koala, spin of slang te zien. Helaas zijn we die niet tegengekomen, maar ach we hebben ons goed vermaakt. Aan het einde van de Pass kwamen we bij een stationnetje van de Scenic Railway die terugrijdt naar boven. Dit stationnetje leidt je over de steiltse treinrails van de wereld. Helaas waren er werkzaamheden dus reed het treintje niet. Altijd de NS! We hadden dan ook geen andere keus dan via de Futher Steps weer naar boven te lopen. Dit was een flinke klim, maar af en toe een leuke waterval en geweldig uitzicht over de Blue Mountains maakt veel goed. Eenmaal weer boven zijn we uitgeput en ruim een halve dag verder terug naar het station van Katoomba gelopen, en daar de trein weer terug naar Sydney te nemen. In de trein was er niet veel meer te doen dan een tijdschriftje lezen en naar de twee knikkebollende Bastiaan en Manoe te kijken. Nog even bij Manoe gegeten en daarna lekker naar huis douchen en slaaapuhhh!!!

Zondag ochtend naar de Marathon van Sydney geweest. Het is jammer dat ik hier niks van af wist, want er konden ook halve marathons of andere afstanden gelopen worden. Zou leuk zijn geweest als ik daar mijn hardloopkunsten had kunnen laten zien. Maar de mensen konden genoeg aanmoediging gebruiken, dus hebben Inge en ik ons daar mee bezig gehouden. Na het aanmoedigen zijn Inge en ik lekker in het HydePark in hartje Sydney gaan liggen. Het zonnetje scheen heerlijk! Om twee uur zijn we met Manoe en Virginia (medestudent van Manoe) wezen shoppen!!! Uiteindelijk niks gekocht, omdat de prijzen van kleding hier ook net wat hoger liggen. Maar het was erg leuk om kennis te maken met alle felle beachkleding die ze hier verkopen! Na het shoppen zijn we met z’n vieren bij Darling Harbour in het zonnetje gaan zitten. Genoten van de straatmuziekanten en de vele mensen die hier langskwamen. Rond kwart over vijf zijn Inge en ik weer richting huis gegaan, omdat het half zes al begint te schemeren en om zes uur is het donker en koud (Ik was mijn vest natuurlijk weer vergeten mee te nemen:S)! ‘s Avonds boekje gelezen en op tijd naar bed want de dag erna ging de wekker weer vroeg voor stage.

Maandag maandag maandag, ach wat is maandag in Sydney. ‘s Ochtends lekker in het zonnetje naar mijn stage gelopen en op mijn stage gaat het allemaal zijn gangetje. Dus het echte maandagochtend gevoel heb ik hier nog niet gehad. De introductie van mijn onderzoek, die ik vrijdag ingeleverd had, had ik nog niet terug. Dus heb vandaag mee geholpen met het versturen van de nieuwsbrief naar alle participanten. En omdat dat 2000 personen zijn, hebben we heeeel veeeel enveloppen moeten vullen met nieuwsbrieven, heeeel veeeel etiketten moeten plakken en heeeel veeeel enveloppen dicht moeten plakken…tja dat was mijn maandag eigenlijk wel. Maar ondertussen is er gelukkig wel tijd om te kletsen, wat zorgt dat mijn engels stukje bij beetje verbetert. ‘s Avonds zijn Inge en ik verhuisd naar onze nieuwe kamer! Een kamer van ongeveer 20m2, met een twee persoonsbed, hangkast, ladenkast en nog een klein ladenkastje. We mistten alleen wel een grote spiegel, deze heb ik dan ook maar gewoon meegenomen van onze tijdelijke kamer. Ach er komt daar toch een jongen in, die zal zo’n grote spiegel toch niet missen? En het nachtkastje had ik ook maar meteen omgewisseld, omdat we onze spullen anders niet kwijt konden…ook geen probleem lijkt me. Natuurlijk kwam Gaelle (zij regelt alles in huis, en is direct ook de bitch van het huis!) bij ons op de kamer om te vragen waar de spiegel en het kleine kastje waren ! Oke oke, het is ook niet heel netjes van me. Maar gelukkig had ik me hier op voorbereid en kon ik haar vertellen dat we anders niet genoeg opbergruimte hadden en daarnaast zou die jongen zo’n grote spiegel toch niet missen…smile! Hhmmm oke, girlsroom. Ja inderdaad Gaelle, girlsroom en nou opzouten!
Yeahh heerlijk grote kamer, met gezellig licht en een grote spiegel! Inge en ik hadden ons na het verhuizen lekker in bed genesteld en een film gekeken. Het enige nadeel aan deze kamer is dat het op de beganegrond is en er een houten vloer ligt. Dus we kunnen veel horen, maar ach ik ben toch half doof…Ik word er niet wakker van. Inge helaas wel, dus zij is aan het overwegen om toch maar oordopjes in te doen ‘s nachts.

Dinsdag prinsjesdag! Ik blijf zo goed op de hoogte, met Giel Beele op de radio. Jeetje die DJ staat ook vroeg op om radio te maken. Vandaag geprobeerd nog wat te typen voor mijn report, maar zonder goedkeuring van mijn Research Question wordt dat toch moeilijk. Het wandelen in de ochtend en hardlopen in de middag gaat goehoeedd! En voor degene die denken dat ik straks de zevenheuvelenloop (15km heuvel op/heuvel af) met gemak kan lopen, die heeft het mis. Ik kom namelijk onwijs veel stoplichten tegen. Voor het gemak heb ik ze maar even geteld: het zijn er 15. Waarvan er ook een heel aantal dubbel zijn, waarmee ik bedoel dat ik groen krijg om de ene weg helft van drie rijbanden over mag steken, maar dan nog moet wachten op het volgende stoplicht om het verkeer van de andere kant door te laten. Daarnaast blijven de stoplichten hier vrij lang op rood staan, dus je ziet veel mensen door rood lopen. Het is dus meer een soort van laffe intervaltraining, dan echt goed hardlopen. Toen ik dit vertelde op stage, zei Catherine (zwangere college, erg aardige vrouw!!) dat het geen enkel probleem is om door rood te lopen, de politie controleert er toch niet op. Ah, the police don’t care. Dus relaxe, wel goed uitkijken aangezien ze nog steeds links rijden hier. Dus ‘s middags weer door het zonnetje terug gerend en thuis een grote maaltijd met Inge bereid. Van al dat bewegen krijg je honger!!

De dag erna kwam Catherine ‘s ochtends direct naar mij toe. Ohhh, yesterday I watched the news and the police do care!! So don’t Jay-walk! Ik moest echt als een schaap hebben gekeken…wat is Jay-walking…? Maar iets later viel het kwartje , het is het illegaal oversteken van straten door voetgangers. Gister bleek op het nieuws, dat de politie weer flink veel boetes ging uitdelen voor het door rood lopen. Een boete van AUS D66,-. Oeps, dus maar voorzichtig door rood lopen dan ;). ‘s Middags met Mieke gelunched, gezellig door het centennial park dichtbij onze stage gelopen. Daar vertelde ze dat ze de dag ervoor was aangevallen door een vogel. Dus nu kijk ik bij elke vogel die te dichtbij me komt eerst naar zijn snavel en beslis dan of ik bang moet worden. De vogels hier zijn namelijk heel tam, ze blijven gewoon op een meter afstand van je zitten. Ik ben van plan om foto’s te maken van de vogels hier, om ze allemaal op een rijtje te hebben. Dan kunnen jullie zien wat voor een joekels erbij zitten en dat een angstzweetdruppeltje hier en daar wel op zijn plek is. Ook had ik vandaag mijn introductie teruggekregen, deze was helemaal goed gekeurd. Dus ik kan de literatuur induiken!!
‘s avonds hadden Inge en ik ons buiten gesloten…gelukkig niet helemaal buiten, maar we konden niet meer op onze kamer. Onze sleutels lagen binnen en de kamerdeur was op slot. Zo dom! Ik nog in mijn hardloopkloffie… Gelukkig konden we wel gewoon koken en uiteindelijk zijn we in de woonkamer films gaan kijken. Ik ingerold in een fleecedeken wat daar op de bank lag, Inge gewoon in haar normale kleding wachtend op de huisheks (Gaelle dus) tot ze thuis kwam. Zij heeft namelijk reservesleutels van elke kamer. Uiteindelijk kwam ze om 22u thuis, dus hebben Inge en ik de hele avond moeten wachten tot ze thuis kwam. Maar ach, de hele avond op je kamertje zitten is ook maar saai. Dus eigenlijk maakt het ook helemaal niet uit, of je je nu in de woonkamer begeeft de hele avond of in je eigen kamer. Ik was wel blij dat ik me nu kon douchen :).

Donderdag, oehh de week is bijna voorbij. Ik heb zin in het weekend, omdat mijn dagen doordeweeks nog niet heel boeiend zijn. Ik kom elke avond thuis en doe verder niet veel meer dan filmpje kijken of boekje lezen. Dus ga ik vanaf volgende week meer ondernemen….yeahh! Vandaag weer met Mieke, Alice en Larissa wezen lunchen en vooral veel bezig geweest met artikelen zoeken en verslag schrijven. Het is een interessant onderwerp! ‘s avonds heb ik me verveeld! Wat moet ik doen op een kamer zonder laptop, zonder tv, met alleen een boekje. Inge vermaakt zich wel met haar laptop, maarja samen wordt er dus niet zoveel gedaan. Dus na een avond veel bladzijden te hebben gelezen, ben ik maar vroeg gaan slapen.

Nu is het vrijdag en ik heb zin in vanavond en morgen. Vanmiddag gaan we eerst nog met collega’s van ons onderzoek lunchen. Mmm lekker!!! Maar vanavond ga ik met Bastiaan, Manoe en Inge eten en daarna waarschijnlijk naar Martin Place, waar er een art/music festival is. Dus heb zin om er heen te gaan, mocht het niks zijn kan ik altijd naar de pub waar Monica (college) een voetbalwedstrijd aan het kijken is. Ze vroeg me of ik zin had om mee te gaan. Dusss yesss ik hoop dat ik meer dingen kan ondernemen!!!! Zaterdag met Manoe naar de ZOOOO. Inge moet weer werken, dus die kan niet mee.

Voor nu iedereen welterusten! Het is nu namelijk 2.30 uur ‘s nachts in Nederland. Hier is het 10.30 AM, dus ik heb naast het laatste half uur van mijn werk gisteren ook nog even deze ochtend nodig gehad om dit verhaal te schrijven. Ze vinden het hier geen probleem dat ik af en toe wat voor mijzelf doe, er is toch nog niet heel veel te doen. Hoop op meer taken, anders kon ik eventueel meehelpen aan een ander onderzoek. Het triple B onderzoek, lijkt me ook erg leuk!

Byee!!!